Umut, 350 Bin Kişilik Atanması Yapılmayan Öğretmenler Ordusunun Direnişindedir!

DİRENİŞ BİRLEŞTİRİR, UMUTSUZLUĞU YOK EDER!

Okul kapısı, işyeri kapısı, devlet kapısı… Kapı, kamu emekçilerini ikiye ayırır: Çalışanlar ve işsizler… Biri kapının içeri, diğeri dışarı tarafındadır.

Kapı içindekiler, yani çalışanlar, tüm hak gasplarına karşı evlerine ekmek götürebilmek için haksızlıklara sessiz kalarak çalışmaya devam ederler. Sürekli olmasa da bir güvence altında olduklarına şükrederler. Devletin tehditler, baskıları öylesine sindirmiştir ki, bırakın öğrencilerinin, müşterilerinin, halkın haklarına, kendi haklarına dahi sahip çıkamazlar. Görünüşte sendika vardır, konfederasyon vardır ama ne bir direniş ne bir eylem… Sonuç alıcı hiçbir mücadele yoktur. Var olan direnişler ise reformlara hapsedilir.

Kapı içindekiler, dışındakilerin haline bakıp şükrederler… Kaybedecekleri bir işleri, ev geçim dertleri vardır. Devletin baskısı, tehdidi vardır. Kapı önüne konmamak için başlarını eğerler, yok sayarlar, görmezler…

Kapı önündekilerin kaybedecekleri hiçbir şey yoktur. Hakları çalınmış, emekleri yok sayılmış, açlar mı toklar mı umursanmamıştır.

Kapı önündekiler, düzenin sömürü çarkını yaşayarak öğrenmişlerdir. Mücadelenin zorunluluğunu kavramışlardır. Ancak örgütsüz olmaları onları umutsuzlaştırır. Tek başına, bireysel tepki ve eylemlerle sonuç alamazlar.

Umutsuzluk bazen, atanması yapılmayan öğretmenlerde olduğu gibi intiharı getirmiştir.

Peki gerçekten umutsuz muyuz? Umudumuz nerededir?

350 bin atanması yapılmayan öğretmen var.

350 bin kişilik bir orduyu düşünün. Doğru hedefe yönlendirilmiş, kazanma azmiyle mücadele eden, hakkına sahip çıkan, sınıf kinine sahip 350 bin kişi… Hiç az bir rakam değil.

Önemli olan bu gücün örgütlü olmasıdır.

Hatay’da, atanması yapılmayan öğretmenler tarafından imza masası açılıyor. Masa açılır açılmaz polisin saldırısına uğradı çünkü devlet, örgütlü mücadele istemiyor. 2 öğretmenin başlattığı direniş bu nedenle gözlerini korkutuyor. Biliyorlar ki, direniş umut yayar. Açılan masada, atanması yapılmayan yüzlerce öğretmen adayıyla tanışıldı. Kısa sürede artan destek, bir örgütlenme ihtiyacını gösteriyor.

Şunu bilmeliyiz ki, aynı sorunu yaşayan 350 BİN insan var. Üstelik çalışan öğretmenler de bu direnişe destek vermelidir, çünkü atanması yapılmayan her öğretmen, çalışan öğretmenlerin üzerinde tehdit aracıdır. Yani çalışan, çalışmayan, atanması yapılan yapılmayan tüm öğretmenler çalışma hakları için örgütlenmeli, mücadele etmelidirler.

Herkes gücünü örgütlenmeye kattığında milyonlar olduğumuzu göreceğiz.

Emeğimizi, kültürümüzü ve vatanımızı sömürenlerin bir avuç olduğunu, halkın ise milyonlar olduğunu unutmayalım. Toplumsal dönüşümleri gerçekleştirenler hep halk olmuştur, kendimize inanalım.

Sorunların Çözümleri Mücadeledir!

Emekçilerin Kördüğüm Olmuş Yaşamlarında Kurtuluş Kapısını Aralamalıyız!

Doğruları pratik içinde iş yaparak aynı zamanda tartışarak bulacağımızı, öğreneceğimizi düşünerek hızla harekete geçmeliyiz.

Uzun süreçlere yayılan tartışmalar, küçük ayrıntılar üzerinde aylarca yapılan tartışmalar bize zaman kaybından başka bir şey kazandırmayacaktır.

İşte Hatay’daki atanması yapılmayan öğretmen arkadaşlarımız bunun en somut örneğini bize gösterdiler.

Tartışmalardan çıkıp mücadelede öğrendiklerini somutladılar. Ve açtıkları bir masada bile onlarca insanla tanıştılar.

Ne kadar çok insanın bu sorunla boğuştuğunu gördüler. Faşizm saldırdı ama ne kadar çok olduklarını görmek, halkın sahiplenişi onlara güç verdi.

İşte bu tüm atanması yapılmayan öğretmenler başta olmak üzere devrimci memur arkadaşlarımıza örnek olmalıdır. Bu örnekleri çoğaltmalı ve büyütmeliyiz.