DAR PRATİKÇİLİK

Halkımızın bir sözü vardır: “Kargadan başka kuş tanımaz”. Dar pratikçiler böyledir. Sadece kendi yaptiklarını görürler ve her şeyi kendi yaptıklarından ibaret sanırlar. Ve sadece kendi yaptıklarını gördükleri için de objektif olanı, gerçeğin tamamını görmezler, göremezler. Çünkü teoriyi küçümserler.

Dar pratikçilerin düşüncelerinde yaşamında teorinin yol göstericiliği, mücadelenin zengin deneyimleri yoktur. Oysa dar pratikçilerin yaptıkları faaliyetler mücadele tarihi boyunca yüzlerce kez yapılmıştır ve yapılmaktadır. Ama dar pratikçi yaptığı faaliyeti, kendinden başkası yapmamış gibi hareket eder. Kendinden önce o faaliyetin nasıl yapıldığını arştırmaz, faaliyete başkalarının karışmasını istemez. Çeşitli etkenlerle yaptığı faaliyetde başarılı olmuşsa, yine halkımızın deyişiyle “başı göğe erer.”

Dar pratikçilik özünde devrimcileşememektir. İhaneti barındırır. ‘Ben bulunduğum yerde taş

üstüne taş koyarım’ iddiasındadır. Oradaki başarıyı kendine yazar. Kendisi başarmıştır. Eksiklere ounu dışındadır. Çünkü bu anlayışta herşey kendi etrafında dönüyordur. Dünyayı o yaratmıştır. Yapılan her şey ya ona karşı yapılıyordu ya da o yapmıştır.

Dar pratikçilik kendini farklı göstermekten, kendini ispatlama isteğinden doğar. Dar pratikçilik subjektivizmdir ve subjektivizmin hakim olduğu kafada “Biz” yoktur. Rar pratikçi “biz bugьnlere nasıl geldik, nasıl geliştik, yьzbinleri biraraya nasıl getiriyoruz, milyonları nasıl цrgьtleyeceğiz” diye düşünmez, sormaz. Sadece kendisinin nasıl başarılı olacağını düşünür, öğrenmesi gereken bilgi ve deneyimleri de kendine göre belirler, sınırlı öğrenir. Gerçeklere subjektivizmin penceresinden bakar ve gerçeklerin bir kısmını görür, üstünkörü bir bilinç ve deneyim edinir. Subjektivizmi, “ben”i aşamadığından gelişmez. Ama gelişen mücadele, mücadelenin ihtiyaçları dar pratikçiye değişimi dayatır.

Subjektivizmi Aşmak, Kendimizi Yenilemek İçin Ne Yapacağız?

Kim olduğumuzu, neyi, hangi misyonu temsil ettiğimizi kavrayacağız. Bunun için sürecin tümüne, içinde bulunduğumuz objektif koşullara vakıf olacağız, kendimizin sürecin neresinde olduğunu göreceğiz. “Biz kimiz, ne istiyoruz, ne yapıyoruz, nasıl çalışıyoruz, kollektivizmi emek verimliliğini arttırmak için daha ne yapmalıyız?…” sorular soracağız, hayatın içinden, kitaplardan cevaplar bulacağız. Hayattan, halktan, tarihten öğreneceğiz. Devrim süreçlerinin bilgi ve deneyimlerini öğreneceğiz. İsteyen, öğrenen ve öğrenme isteği büyük olan devrimcilerin nasıl geliştiğini öğreneceğiz. Örgütlendiklerinde halkın nasıl bir yaratıcı güç olduğunu öğreneceğiz. Öğrenmede bir sınır tanımayacak, bol bol okuyacağız. Dünyaya, ülkemize, halkımıza, kendimize sınırlı bilgi ve deneyimlerimizle değil, subjektivizmle değil, Marksizm-Leninizm’in öğreticiliğiyle, yol göstericiliğiyle bakacağız. Bakmak ve öğrenmekle yetinmeyeceğiz, öğrendiklerimizi hayata gecirecek, bilgi ve deneyimlerimizi büyüteceğiz.

Subjektivizmi aşmak biz olmak için; öğrenmede, hayata geçirmede daima bir adım önde olacağız.